De pups mogen nu langer de kamerkennel in. Ze stappen heel voorzichtig uit de werpkist en hebben eerst alles eens goed verkend. Ze waren al in de kennel geweest, maar toen lag er nog een kleed in en zat er altijd iemand bij. Nu liggen er alleen kranten en hebben ze de kennel helemaal voor zichzelf.
Ivy keek vanuit de werpkist toe en kwam af en toe ook in de kennel kijken. Al gauw waren ze helemaal thuis en genoten van de extra ruimte
Water is erg belangrijk voor honden, maar ze moeten wel leren zelf uit een bak te drinken. Ze moesten er echt even aan wennen. Voorzichtig de bak verkennen en dan kijken wat er in zit. Een voor een hebben ze de bak met inhoud bekeken en al gauw zaten een aantal er met hun poten in. Vreemd vonden ze het wel, maar ook wel erg leuk!
Met meer ruimte kan je nog meer spelen. En dat doen ze dan ook naar hartenlust! Ze bijten in elkaar, in moeders en in onze handen (dat mogen ze nu nog, als de tanden door zijn niet meer). En ze maken er prachtige geluiden bij, net echte honden. En de eerste pup heeft al ontdekt dat je ook kranten leuk kan scheuren.
Van al die nieuwe dingen, indrukken en het vele spelen wordt je natuurlijk heel erg moe. De pups vallen dan ook als een blok in slaap. Gelukkig hebben ze alle zes hetzelfde slaapritme en laten ze elkaar lekker slapen.
Spelen vinden de pups het einde. Met elkaar, maar ook met speelgoed. En gelukkig hebben we daar meer dan genoeg van, verzameld in de loop der jaren. En we wisselen de speeltjes geregeld, zodat ze met van alles in aanraking komen. Maar als er een echte favoriet bij is dan mogen ze die natuurlijk langer houden.
Vandaag (zondag) mochten de pups voor het eerst de kamerkennel uit om weer een nieuw stukje van de grote wereld te gaan ontdekken. Onder het toeziend oog van de volwassen Borders kwamen ze een voor een de kennel uit. Ze hadden er geen moeite mee en vonden het allemaal heel interessant. Vooral toen papa Lewis en oma Fudge ook mee gingen doen. Na zo’n tien minuten waren ze allemaal heel moe en vertrokken weer zelf naar de kennel. Maigret nam niet meer de moeite om de kennel in te klimmen en had een heerlijk plekje net buiten de ingang gevonden. We hebben hem toch maar even naar huis gebracht om verder te slapen.
