De dekking – 7 & 8 februari 2008
Op dinsdag 5 februari vertrokken wij (Ans en Yvonne) met Raya vol goede moed naar Beckum in Duitsland, waar Horant woont. De progesteron test had uitgewezen dat het tijd werd die kant op te gaan. Daar aangekomen bleek Raya daar anders over te denken. Ze was op slag verliefd op Horant, en die liefde was wederzijds, maar een dekking zag ze nog helemaal niet zitten. Ze hebben een paar uur heerlijk gespeeld, maar daar bleef het bij.
De volgende dag stonden we weer bij Horant op de stoep. Raya sleurde ons naar binnen naar haar nieuwe vriend. En weer werd er volop gespeeld. En weer bleef het daarbij.
We hielden de moed er in en togen op donderdag weer naar Duitsland (heen en weer 525 km.). Horant zat al te wachten (ook hij bleef vol goede moed) en Raya sleurde ons weer naar binnen. Natuurlijk werd er weer volop gespeeld, maar Raya toonde zich nu bereidwilliger. ’s Middags was het moment dan eindelijk daar, Horant greep zijn kans en we hadden een dekking! Overigens tot enig ongenoegen van Raya, zij was een beetje overdonderd. Moe maar tevreden gingen we naar huis.
Wij twijfelden of het nodig was om nog een keer die lange reis te maken voor een tweede dekking. We besloten toch te gaan. Het stel was nog even verliefd op elkaar en speelden er weer vrolijk op los. Tot een dekking kwam het echter niet. Voordat we naar huis gingen wilde Yvonne nog een paar foto’s van de beide honden in de tuin maken. De rest was binnen met het papierwerk bezig. Toen kwam de zoon des huizes binnen lopen “Da ist etwas los!”. Wij naar buiten en daar stond Yvonne 80 kilo hond te ondersteunen; Horant en Raya stonden weer gekoppeld. Toen we uitgelachen waren hebben we Yvonne maar een helpende hand toegestoken. Zelfs Raya was vandaag blij!
Zo zie je maar, zelfs een progesteron test is niet meer dan een indicatie. Geduld, niets forceren en de honden zoveel mogelijk hun gang laten gaan levert de beste resultaten.
