Vrienden van ons in Denemarken hadden twee zeer leuke Border Terriërs, waarvan wij altijd gezegd hebben ” als jullie daar mee gaan fokken willen we er een pup van”. In 2000 kwam er inderdaad een nest en hebben we Vesta uitgekozen. Een lot uit de loterij! Een liever en socialer hondje hadden we nog nooit gehad.

Vesta paste perfect in onze roedel. Zij kon met alle honden en mensen opschieten, er zat geen greintje kwaad in haar. Ze was overal voor in en niet moe te krijgen. G&G, Behendigheid, UV testen, speuren, Obedience, snoezelen, alles was leuk voor haar.

Het allerleukste vond Vesta het om pups te hebben. We hebben drie nesten met Vesta gefokt, uit het laatste nest hebben we Fudge gehouden. Vesta en Fudge waren onafscheidelijk. Ze heeft Fudge goed opgevoed, wij hadden er (bijna) geen omkijken naar.

Vesta verzorgde alle honden in de roedel. Alle oren en ogen kregen een beurt. Zij was de stabiele factor in huis. Zij was op en top Border Terriër, ongedierte had bij ons geen kans. Zij had een voortreffelijke neus. Eigenwijs was ze ook; met wandelen ging ze altijd precies de andere richting op dan wij wilden, vooral als we weer richting auto liepen.

Eind 2007 kreeg Vesta problemen en tussen Kerst en Oud & Nieuw hebben wij haar moeten laten inslapen. Bij sectie kwam naar voren dat zij een hersentumor had.